NE ÖĞRENDİM?

Asla büyük konuşmamayı.
Birgün yapmam, yapamam dediğim herşeyi yapabileceğimi.
İşte böyle sevgili blog. Bugünlerde bunu öğrendim.
Unutmayayım diye de buraya yazdım.

Moleskine Defterim

iyiyi, güzeli paylaşmak dileğiyle...

Şemsiye

Ben bu güzel şemsiyeyi geçen gün kendime aldım.

 

Pek kullanmayı sevmesem de, bugün işe yaradı. Yazıp onurlandırayım dedim.

Bir pazar günü böyle geçti

Geçtiğimiz pazar, biraz yürümek için evden çıktık. Niyetimiz cadde boyu gidip gelmekti aslında. Yürüyüş sırasında aklımıza evde mocha nasıl yapılır fikri düşünce soluğu metro istasyonunda aldık. Evde mocha yapma fikrini ve gelişimini başka bir gün detaylı yazmak lazım. Niyetimiz tchiboya gidip süt çırpıcı almaktı.



Ada' nın ilk metro deneyimi oldu. Hava o kadar güzeldi ki metrodan inince Atatürk parkına kadar yürüdük. Güvercinlere yem verdik. 

Tchiboda süt çırpıcı kalmamıştı, Tekrar metro ile eve döndük. Evde yemek yedikten sonra bu sefer Ömür' ü de alarak Kitapsan' a gittik. Uzun zamandır One Direction ile ilgili kitabı almak istiyordu. Böyle şeylere pek para vermek istemesem de, daha önceden benzer durumları kınamış olsam da bir ergenle yaşamak zor. Bir yere kadar bazı şeylere göz yummak zorunda kalabiliyormuş insan, büyük konuşmamak lazımmış. Yaşayarak öğrendim.  Bu da başka bir yazı konusu olsun.

Ada bu kitapçı ziyaretinden pek mutlu oldu. Bir raftan diğerine koşturdu durdu.

Her eline aldığı kitabı bana gösterdi. "Anne bak." derken ki coşkusu anlatılamaz.

Raflarda oturdu, kitap inceledi.

Ablamız kitabı alır almaz okumaya başladı. Ada' da onun izinden ilerliyor.

Bir pazar günü daha Starbucks' da içilen karamel soslu mocha ile sonlandı.

Kitap Fuarından Payımıza Düşenler

Uzun zamandır bloglarda kitaptan kuleler görüyorum. Bizim de bir kitap kulemiz olsun istedim. Aşağıdakiler fuardan aldığımız kitaplar ile yaptığımız kulemiz. Gururla takdim ederiz.

     

Bu yıl fuara ancak kapanışından bir gün önce gidebildik. Geçtiğimiz yıllarda en az iki defa giderdik. Bu yıl belki biraz tembellik, biraz zamansızlık, Ömür' ün sınav haftasında olması ve elinin kırık olması, Ada' nın muhteşem 2 yaş halleri nedeniyle son ana kaldık.

Cumartesi sabah 10:00 da açılır düşüncesiyle erkenden evden çıktık, ancak 10:30 da açılıyormuş. Arabada bekledik. Maalesef tüm standları gezme fırsatımız olmadı. Resimde aldığımız kitapların satıldığı standlara uğradık sadece. Çoğuda Ömür' ün listesinde olan yerlerdi.

Ali Nesin, Nesin Yayınevinin kitaplarını imzalıyordu. Ömür henüz hiç Aziz Nesin kitabı okumadı. İki kitabını önerdim, Şimdiki Çocuklar Harika adlı kitabı seçti. Arka kapakta yazan çocukların gözünden anne ve babaları sözü hoşuna gitti sanırım, tam benlik dedi. Kitabı imzalattık, hatta bir resim bile çektik ama, yayınlanmasına izin vermiyor. Eee taze ergen, birey oluyor.   

Ada' ya İş Bankası Yayınlarından hareketli bir kitap aldım. Evde ablasından kalma yeterince kitabı var. Bir de iş yerinden arkadaşım oğlunun kitaplarından verdi. Adım adım serisini alıyoruz. Çok fazla abartmaya gerek yok diye düşündüm. Ada, ablası gibi değil. Ömür hiç bir kitabına zarar vermemişti, hala da vermez. Hiçbir eşyası eskimez. Ada tam tersi geçtiği her yerde iz bırakıyor. Seneye daha düzenli bir çocuk olur umarım.

Bir de dokuz taş oyunu aldım. Eski günlerin anısına. Henüz oynama fırsatımız olmadı. Bakalım Ömür sevecek mi merak ediyorum?

Bir de karı koca beslenme konusuna sardık bu sıralar. Doğru beslenme ile ilgili okuyoruz, araştırıyoruz. Konu derya deniz. Ne çok doğru bildiğimiz yanlış varmış meğer. Bir gün bu konuda da yazmak lazım.

Şimdilik anlatacaklarım bunlar.

Daha sık yazmak lazım sanırım, iyi geldi.

Herkese sağlıklı, mutlu günler diliyorum.

Buralarda bir yerde

Aradığımız ev buralarda bir yerde olmalı.